Rola prowokacji w sztuce? Czy mądrość oceny własnych decyzji?

Dwa równoległe odcinki #filozofiaprzysobocie toczyły się wczoraj wokół dwóch cytatów:

Filozofia przy sobocie (Polska) https://lnkd.in/dEPw6yy :

„Mądry nigdy nie zmienia raz powziętej decyzji, o ile wszystkie okoliczności pozostają nadaje te same, jak w chwili, kiedy podejmował decyzję; nigdy potem nie żałuje, ponieważ nic lepszego nie mógł uczynić w tym czasie niż to, co uczynił, i nic lepszego postanowić, niż postanowił.”

Seneka, „O dobrodziejstwach”, ks. 4, XXXIV.4

oraz

Filozofia przy sobocie (ESTETYKA) https://lnkd.in/dhcrVPm :

„Biada artystom, na których nikt nie pluje”

Lope de Vega

W zapisie dyskusji znajdziesz próby odpowiedzi na pytania:

1. Czy prowokacja w sztuce to skuteczny głos w słusznych sprawach, czy chodzenie na skróty, żeby zostać zauważonym?

2. Co stawia granice prowokacji w sztuce? Czy mamy wspólny system wartości,który mógłby taką funkcję pełnić? Czy troska o przyrodę i harmonię z nią może być taką wspólną wartością, akceptowaną uniwersalnie i niesprzeczną z innymi systemami wartości, które nas różnią?

3. Czym są dobre i złe decyzje i czy to proste, żeby je rozróżnić?

4. Czym jest Mądrość, którą mógł mieć na myśli Seneka?

Razem z Daria Andrews i Łukasz Rafał Stojak zgodnie uznaliśmy,że to był najlepszy odcinek w historii FPS (Estetyka) 🙂